27.6.12

week 3.5: vrienden maken


"Oow. My. God." Mijn gezicht kleurt rood. Ik rol met mijn ogen. Heeft ze het tegen mij? "I just absolutely love-love-loooooooove your dress!" Ik lach en friemel wat ongemakkelijk aan de zoom van mijn rode jurk. Ik probeer zo anoniem mogelijk verder te lopen in de kledingzaak. Maar ze volgt me. Mijn ogen schieten naar een uitweg, maar heel strategisch lijkt ze die uitgang nu net te blokken. "So, what ya looking for today?" mijn jurk is inmiddels een flinke kreukel rijker." Ehm, just looking around."

Opgelucht en bevrijd rol ik een half uur later mijn matje uit op de yogavloer. Mijn ogen doen pijn van de witte glimlachen die me worden toegeworpen.
Een diepe ademhaling in, armen boven mijn hoofd. Ik zak naar beneden en het valt me op dat er hier 18 identieke lijfjes yoga doen. Ik grinnik van mijn uniekheid. Aii, die zag de yogajuf. Nu weer opletten.

“So, you are new here?” Vraagt de prachtige brunette na afloop van de les. Ik knik. “That’s amazing. Really great sweety.” Zou dit een potentieel koffie-maatje kunnen zijn? “Do you live here?” vraag ik haar. Ze slaakt een diepe zucht terwijl ze een blik werpt op haar gemanicuurde handen. “Yeah, I'm in the industry. I'm auditioning for a Disney movie at the moment.” Ik bestudeer haar wenkbrauwen en vraag me af of deze altijd op dezelfde hoogte hebben gezeten. “My name is Margo” Ik kijk haar vragend aan. “That’s great.” Ze werpt me een laatste glimlach toe en loopt naar de watermachine. Flabbergasted door deze tactische afpoeder van mijn so called nieuwe vriendin, loop ik piekerend langs de boulevard naar huis.

’s Avonds loop ik een luxe warenhuis binnen, richting de uitverkoop-corner van de schoenen. Momenten later zet de verkoopster tien dozen voor mijn voeten neer. “I'm Dory, what's your name?" Ik kijk haar verbaasd aan “Ehmmm, I’m Margo.” “Wow, Margo, that’s such a beautiful name!” roept ze. Ik pers er een glimlach uit. “Where are you from?” “I'm from Europe, The Netherlands.” Ondertussen wurm ik me in de zwarte, suède pumps. “O, you couldn't tell. I mean, you are sooo LA-ish, Margo.” Ik glimlach ongemakkelijk. Opeens voel ik me erg opgelaten. En ook weer erg in de war: is het nu typisch LA om heeeeel amicaal te zijn of heel afstandelijk? Of ben ik nu gek?
Ik besluit voor de goedkoopste slippertjes te gaan. Dory ratelt verder terwijl ze afrekent. Het pinapparaat maakt het juiste geluid en ik steek opgelucht mijn hand uit om de tas aan te nemen. Dory drukt de tas tegen haar voluptueuze boezem aan. Vervolgens waggelt ze met mijn licht ingedeukte tas naar de zijkant van de kassa, waarmee ze op een halve meter afstand van me staat. Ongemakkelijker kan het nu toch niet meer worden.

“It was FABULOUS meeting you, Margo. HUG TIME!” Dory steekt haar armen uit, waarbij mijn tas in haar linkerhand bungelt. Compleet overdonderd schuifel ik naar haar toe. Armen strak langs mijn lichaam. “Yes! You. Smell. LOVELY."

Eén vriendin in de pocket. En de schaamte? Die was ik toch al voorbij.

xox Margo