*een satirische blog over 'Black Friday', de dag na Thanksgiving waarop menig Amerikaan zich in de schulden steekt om in de mega-uitverkoop te winkelen. In Amerika is het topic zeer actueel, aangezien steeds meer ophef is over het Amerikaanse consumptiegedrag, terwijl Thanksgiving volgens velen zou moeten gaan over dankbaarheid. Daarnaast begint de mega-uitverkoop elk jaar steeds vroeger; dit jaar al op Thanksgiving*
“Hey pa, jaja het is weer zover. Over een paar uur kom ik aan in LA. Ik kan niet wachten jou en Lisa? Is het Lisa? O, sorry Lizzy weer te zien. En de rest van de familie natuurlijk. Komen tante Suus en oom Joe ook? O, wordt het weer zo’n feest. Wie bereidt de Turkey dit jaar? Toch niet Jan he?! Getverdemme pa, die heeft het vorige keer zo verknald. Ik houd niet van dat droge vlees. Haal ‘m nu uit de oven ja. Ja, ik ben er binnen 60 minuten volgens de navigatie. Zeg, luister, de reden waarvoor ik bel is dit: nouja, het is eigenlijk een oefening van mijn therapeut, maar desalniettemin: ik wil je eens meenemen in mijn wereld, hoe IK wil dat het gaat op een dag als vandaag. Is de tafel al gedekt ja? Wat?! Met tafelschikking? Wat zeg je, liggen die witte kaartjes al op tafel? Ik doe er niet aan mee pa. Weer die nonsense. Weer verkondigen waar ik dankbaar voor ben, getverdemme. Ik doe niet mee aan die verknipte nep-dankbaarheid. We komen toch allemaal bij elkaar om te vreten? Wat heeft het nog met Thanksgiving the maken pa? Nee, ik heb al 29 jaar van mijn leven die kaartjes moeten invullen. K dankbaarheid kaartjes. Oja, dan nog wat. Kunnen we om 6 uur stoppen met gezellig doen? Ik moet namelijk naar de Best Buy toe. Ja, pa, ze beginnen dit jaar om 8 uur en ik wil er op tijd zijn. Wat?! Consumeerdrang? Pa, weet je hoeveel dollars ik kan uitsparen? Nee, pa, Black Friday begint allang niet meer op vrijdag maar op donderdagavond. Sjonge, man, ga eens met je tijd mee. Ik heb ook nog wat bonnen uitgeknipt waardoor ik extra korting krijg. Van die coupondingen ja, die ma vroeger in een potje bij elkaar hield. Dan kan ik op die nieuwste Sony tv, 40 inch, 50 procent plus 20 procent discount krijgen. Ja hoor pa, ga jij maar mooi je spullen kopen voor de volle pot. Ik pak het allemaal anders aan pa. Mijn leven gaat niet worden zoals het jouwe. Zit naast de Best Buy trouwens niet de Victoria’s Sectret? Ja?! Hoe weet jij dat man. Hoe oud is Lizzie eigenlijk? Wat. Niet normaal, pa. Nouja, bij de Victoria’s Secret is er een discount van 40 procent op hele setjes. Dus daar moet ik heen. Ik ga geen minuut langer dan 6 uur vanavond aan die tafel zitten pa. He getverdemme, waarom ben ik uberhaupt dit hele eind komen rijden. Wat een armoede op de weg, die drukte. Shit, ik sta in de file nu. In ieder geval, dat vreten van vandaag vind ik nogal middeleeuws. Waarom doen we hier uberhaput aan mee? Geef mij maar een lekkere dag in de airco, zonder zonlicht, in winkels met de nieuwste producten en vette kortingen. Ik ben niet sarcastisch pa. Wacht even, wissellijntje.
Ja, ik ben het weer pa. Mike belde net – Mike? Mijn beste vriend Pa. Sjonge, man. In ieder geval, Mike is afdelingshoofd van de mobiele apparaten van Best Buy. Als ik nu kom, krijg ik 50 procent pre-korting als maatje van een personeelslid en heb ik nog alle keuze. Wat een deal. Dus pa, ik sla Thanksgiving dit jaar over. Sjemig wat een opluchting om dit gezegd te hebben. Sla ik dat hele vreetfestijn dit jaar over en is het op donderdag al Black Friday voor mij. Lekker inkopen doen. Happy thankgiving pa.”
xox Margo
28.11.12
14.11.12
week 24: koffie bestellen voor gevorderden
De koffiearoma’s zweven mijn neus in terwijl ik het complexe menubord bestudeer. “Hello, how are you? How can I help you?” vraagt het kleine meisje met donkere paardenstaart en grote glimlach. Ik schrik. Moet ik nu al bestellen? “Fine, thanks” mompel ik. “I would like to have a.. uhm.. a… uhm.. cappuccino, please.” Zo’n groot menu maakt me weinig creatief. “Do you want organic beans or regular beans?” “Ehm, organic? Please?” Het meisje drukt als een razende op haar touchscreen. “What sort of milk do you want?” Mijn hoofd tolt. Ik zei toch gewoon een cappuccino? Ik kijk haar vragend aan. Ze zucht. “Do you want almond milk, skinny milk, vanilla milk, soy milk or regular milk?” Hoe moet ik nou weten wat ik lekker vind? “Soy milk, please.” Ik pak mijn portomonnee, gereed om af te rekenen. “M’am?” Ik kijk van mijn tas naar het meisje. “How would you like your soy milk?” “What do you mean?!” “Do you want light or regular?” Mijn hoofd kleurt, mijn oksels klotsen. “Ehm, make it regular.”
Terwijl ik wacht op mijn bestelling vraag ik me af waarom koffie bestellen in de US zo verschrikkelijk gecompliceerd is. Want een ding is zeker: gewone koffies zijn hier uit. En de meest bijzondere koffie creaties, compleet zelf samengesteld, zijn hartstikke in. En dat maakt voor mij het hele koffie bestellen een vervelende gebeurtenis. Het liefste zou ik namelijk van alle bijzondere koffie creaties een nipje willen nemen, om alle smaakjes over mijn tong te laten rollen. Want als puntje bij paaltje komt durf ik niets nieuws te bestellen. Ik ben bang. Ik voel me geintimeerd en een nerd. Snel nou dat de barista me gaat uitlachen? Of ik geen antwoord kan geven op een van de vragen over alle extraatjes die ik in mijn koffie kan nemen?!
Ik zou het liefste één van die Angeleno’s willen zijn, die zonder blikken of blozen zijn of haar favoriete drankje besteld. Zoals mijn Amerikaanse vriendinnen. We zijn nog niet zo dik bevriend dat ik ze kan vragen of ik een slokje mag van hun koffie creaties. Maar die dag komt vast, ik weet het zeker.
Een paar dagen later bied ik mijn Amerikaanse vriendin met liefdesverdriet aan om een koffie voor haar te halen, en die even langs haar huis te brengen. De moed zakt me in de schoenen als ik haar smsje lees. “Oh, Margo, you are a darling. Yes, please: venti 1 pump caramel, 1 pump white mocha, 2 scoops vanilla bean powder, extra ice frappuchino with 2 shots poured over the top with caramel drizzle under.” Met bonkend hart loop ik de Starbucks binnen. “Hey, how can I help you?” vraagt de aardige jongeman met een groen schort en petje. Ik verlicht het schermpje van mijn telefoon die ik krampachtig in mijn handen houd en lees stotterend het smsje voor. “Is that an actual drink?” voeg ik er schaapachtig aan toe. De jongeman kijkt me fronsend aan en vraagt me of ik er nog whipped cream bij wil. Ik schud maar van nee.
xox Margo
Terwijl ik wacht op mijn bestelling vraag ik me af waarom koffie bestellen in de US zo verschrikkelijk gecompliceerd is. Want een ding is zeker: gewone koffies zijn hier uit. En de meest bijzondere koffie creaties, compleet zelf samengesteld, zijn hartstikke in. En dat maakt voor mij het hele koffie bestellen een vervelende gebeurtenis. Het liefste zou ik namelijk van alle bijzondere koffie creaties een nipje willen nemen, om alle smaakjes over mijn tong te laten rollen. Want als puntje bij paaltje komt durf ik niets nieuws te bestellen. Ik ben bang. Ik voel me geintimeerd en een nerd. Snel nou dat de barista me gaat uitlachen? Of ik geen antwoord kan geven op een van de vragen over alle extraatjes die ik in mijn koffie kan nemen?!
Ik zou het liefste één van die Angeleno’s willen zijn, die zonder blikken of blozen zijn of haar favoriete drankje besteld. Zoals mijn Amerikaanse vriendinnen. We zijn nog niet zo dik bevriend dat ik ze kan vragen of ik een slokje mag van hun koffie creaties. Maar die dag komt vast, ik weet het zeker.
Een paar dagen later bied ik mijn Amerikaanse vriendin met liefdesverdriet aan om een koffie voor haar te halen, en die even langs haar huis te brengen. De moed zakt me in de schoenen als ik haar smsje lees. “Oh, Margo, you are a darling. Yes, please: venti 1 pump caramel, 1 pump white mocha, 2 scoops vanilla bean powder, extra ice frappuchino with 2 shots poured over the top with caramel drizzle under.” Met bonkend hart loop ik de Starbucks binnen. “Hey, how can I help you?” vraagt de aardige jongeman met een groen schort en petje. Ik verlicht het schermpje van mijn telefoon die ik krampachtig in mijn handen houd en lees stotterend het smsje voor. “Is that an actual drink?” voeg ik er schaapachtig aan toe. De jongeman kijkt me fronsend aan en vraagt me of ik er nog whipped cream bij wil. Ik schud maar van nee.
xox Margo
Abonneren op:
Posts
(
Atom
)