'Hi Margo, it’s raining.’ Smst mijn Amerikaanse vriendin.
‘I can see that.’ Stuur ik terug.
‘Did you made it safe to Starbucks?’
‘Yes, I did. Me and my bike did :)’ reply ik.
‘I would come but it’s raining. I’m sorry. I see you soon.’
Mijmerend neem ik een grote slok van mijn upside down caramel macchiato. Dacht ik behoorlijk ingeburgerd te zijn, zit ik in een verlaten Starbucks.
Even later fiets ik zonder paraplu naar huis. Ik geniet van de druppels op mijn gezicht, de Hollandse lucht met zomerse temperaturen, prachtige foto-momentjes voor mij alleen en verlaten straten. Ondertussen word ik hoofdschuddend nagestaard door de paar auto’s die wel over de weg rijden. Ik zwaai vrolijk terug.
Dag 2. Nog steeds regen en miezer. De paniek is nu echt uitgebroken. Angeleno’s zeggen afspraken af, komen niet naar werk en sluiten zich het liefst op in huis. Met een organic overlevingpakket natuurlijk. Het is net zoals de combinatie van sneeuw en de NS voor Hollanders, zo een grote aversie hebben Angeleno’s tegen regen: slecht voor hun haar, de auto, de spraytan, waarvoor niet? Het verkeer neemt met 40% af, maar neemt 400% toe qua file; de kranten en nieuwszenders berichten volop over de ‘heftige regenval’ (lees: miezer) en trending topics op social media zijn #OMGrain en #RainLA. Het lijkt alsof de apocalypse is gekomen.
Een dag later – dag 3 van de regen episode in LA – besluiten Martijn en ik de auto te wassen. De regenspatjes maakten van onze gezandstraalde auto een modderbak, dus hoog tijd voor een schoonmaak. Een half uur later bestudeer ik de geur-stofzuiger uitvoerig en bedenk ik me of ik vanilla-aardbei geur ga nemen of lavendel-mint. “Ga maar weer in de auto zitten, schat.” hoor ik Martijn roepen, terwijl hij naar me toe loopt. “Ze wilden niet wisselen voor kwartjes omdat de stofzuigers en carwash gesloten zijn.” Ik kijk hem niet begrijpend aan. “Alle carwashes zijn gesloten als het regent, schijnt.” Aha, daar komt ‘I’ll take a raincheck’ vandaan. Ik kijk naar de grijze lucht. Het miezert nu al zeker een paar uur niet meer.
Dag 4. Eureka momentje. Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen. De dagen van Angeleno’s zijn normaliter gevuld met zonneschijn, fijne temperaturen en geen vuiltje aan de lucht. Dus deze dagen met regen zijn ook een beetje beangstigend. De wegen zijn niet gemaakt om veel regenval te laten wegstromen en soms -heel soms- als het regent, veroorzaakt het centimeters aan water. Maar ik heb het nog niet meegemaakt.
De miezer houdt aan. En de Angelenos denken dat het einde van de wereld is gekomen. Zou zomaar een goede film kunnen zijn.
xox Margo
