Met mijn Gouda-kaasje, rijstwafels en zak drop sta ik in de rij bij de kassa. De airco geeft me een koude wind als beloning voor mijn zoektocht door de supermarkt. “M'am, I’m opening a new check out.” De hese mannenstem spreekt tegen mij. Ik schuifel naar de kassa. "Hi, how are you?"
Vijf weken verder en de cultuur-shock lijkt gestaag af te nemen. Ik ben gelukkig, geniet van elke dag en ontdek steeds meer fijne plekjes in LA. Maar die Amerikanen blijven bijzondere vogels. Dat vinden ze denk ik ook van mij.
Het fascinerende LA, waar alles anders lijkt. De stad waar buren in villa's met hoge hekken volslagen anoniem leven en mijn blik vemijden maar waar de onbekende, uiterst vriendelijke winkelmeneer of -mevrouw vraagt hoe het met me gaat. "How are you?". De Drie Woorden. Ik weet nog steeds niet of ik moet lachen, moet zeggen "Hi" of "Hi, fine" of "Hi, mwah, just a bit culture-shocked by you Americans" of "Hi, fine, and you?".
Tot die tijd wissel ik alle varianten af (de culture-shock heb ik na een aantal keren achterwege gelaten).
De zongebruinde kassa-meneer met gespierde armen haalt de kaas met beide handen langs de scanner. Alsof het z’n dierbaarste stukje is. Ik grijp mijn kans “I am great, actually. I just passed my drivers test and now I have a Californian Drivers License!” Ik zie dat hij een naambordje draagt. Zonder mij aan te kijken mompelt Tony “Ahh... thats good for you!” Ik lach breed maar hij lijkt het niet te zien. "Do you need a bag with that?"
Met mijn papieren zakje loop ik ietwat beteuterd naar de auto toe. Kon Tony niet wat meer excited zijn? Weet hij wel hoe hard ik heb gestudeerd voor dat gekke examen met vragen als 'hoelang moet je de gevangenis in als je een dier uit het raam gooit?' (ja, je leest het goed) En weet hij wel dat ik in Nederland in één keer voor mijn theorie en mijn praktijk slaagde? Met vlag en wimpel? Dus dat ik het überhaupt Heel Stom vond dat ik hier mijn rijbewijs opnieuw moet halen?
Tony weet het niet. Hij is alweer bezig met de volgende how are you.
xox Margo
