In LA is alles anders. En vanaf vandaag ben ik ook een beetje anders.
"Margo, are you a model?" mijn nieuwe koffievriendin steekt haar hoofd boven haar laptop uit. Ik rol met mijn ogen. "No, I'm not" fluister ik. "Are you sure?!!" Ze kijkt me met een strenge blik aan. "Well, I did some stuff. Nothing worth mentioning." Shit. Ik baal van mijn eerlijkheid. Mijn blik valt weer op mijn laptop, alsof deze conversatie nooit heeft bestaan. "I was just checking your facebook pics. And I saw this commercial on it, too! LOVE IT. You are a model!" "No, no. Trust me, I am not." mijn hoofd kleurt. "YES you are. What is this?" Ze draait opeens haar scherm om en ik kijk mezelf in de ogen. Ongemakkelijk momentje. De mensen in het koffietentje lijken niet op of om te kijken.
"These are some random pictures." Mijn vriendin zucht, "MARGO YOU ARE A MODEL!!" Ik negeer haar woorden en daarmee eindigt het gesprek. Ze lijkt zich weer te focussen op haar werk. Gelukkig. Ik neem een slok van mijn koffie. "And you are an amazing writer and a super talented PR person" hoor ik haar fluisteren. Ik schud mijn hoofd. Ze heeft nog nooit een pagina van mijn werk gelezen. Hoe kan ze dit nu zeggen?
Mijn gedachten schieten terug naar mijn derde studiejaar. Een nieuw project, een nieuw projectteam. Drie onbekende gezichten. Een voorstelronde was noodzakelijk aangezien we tot tien weken, fulltime werken tot elkaar veroordeeld waren. "Hi, ik ben Dave en ik ben model." Mijn mond viel open van verbazing. Ik stootte mijn nieuwe vriendin aan en hoofdschuddend hoorden we elkaar denken 'Wat een arrogante vent, wat denkt ie wel niet?' Het moment heb ik de afgelopen dagen herbeleefd. Want in LA had niemand opgekeken van de woorden van mijn inmiddels goede vriend Dave. Bescheidenheid is hier namelijk een vies woord.
Diezelfde avond hebben we een diner met collega's van Martijn. "So, Margo, how's your job hunting working out?" Ik zucht en kijk de man schuin tegenover me sip aan.
"The hunt is great, but getting a work permit is hard." zeg ik. Martijn vult me aan. "Margo is working, actually. She is a writer too." Hij schenkt het gezelschap een trotse glimlach. Het liefst zak ik op dit moment door de grond. "She's working on a novel." De prachtige brunettte tegenover me roept enthousiast "That is great! What is it about? I can help you find an agent." En opeens voel ik het. Ik ben genezen. Helemaal klaar met de Hollandse bescheidenheid. In plaats van "It's nothing special" maak ik gretig gebruik van de kans te vertellen over mijn werk.
Tja, want gisteren nog, vond ik de Amerikanen oppervlakkig, narcistisch en overdreven. Maar guess what? Ik kan veel van ze leren. Vanaf vandaag doe ik het American Style. Ik ben PR person, Model, Writer. Punt.
Of zoals ze hier zeggen: If you have it, flaunt it.
xox Margo
